564

Τέτοιο κεφάλι αγύριστο,
πάρ' το ξουράφι ξύρισ' το.

563

Πάντα μέσα στην καρδιά της
θα 'μαι σαν λαθρεπιβάτης.

562

Βλέμμα σαν χιόνι
πώς με ματώνει.
Όταν νυχτώνει
έρχεται μόνη
μ' ένα πριόνι
και με σκοτώνει.

561

Ζωή παραδουλεύτρα
κι εσύ μου βγήκες ψεύτρα.

560

Άνθρωπε περήφανε,
κι εσένα ο Θεός σε ύφανε.

559

Την αγαπάω τώρα χρόνια εφτά,
κι ας μου φάει κείνη τα λεφτά.
"Σ' αγαπώ" της ψυθίρισα κλεφτά.

558

Πλούσιος ο μπαμπάς της Χλόης.
Της αγόρασε Rolls Royce.
"That's a very nice choice!
(Του μπαμπά το χρήμα τρώεις.)"
της μουρμούρισε ένας γόης.

557

Μοιάζουν οι συνθέσεις σας τενεκεδένια κάλαντα.
Πάρτε το απόφαση, είστε παιδιά ατάλαντα.

556

"Your lips are so delicious!"
είπε σε τόνους αφροδίσιους.

555

Είν' αναπόφευκτη η δική σου η απόλυση.
Είναι σκληρό της εταιρείας μας το policy.

554

"Εσύ μέσα στην καρδιά μου είσ' ένα minority."
Έτσι ξερά μου το ΄πε και κλαίω απαρηγόρητη.

553

Ο ξάδελφός μου ο Ηλίας,
άρχοντας της ναυτιλίας,
είναι μαιτρ της υπνηλίας.

552

Ο πατήρ Ιερεμίας
είναι τέρας ηρεμίας.

551

Με ένα "Πφ!" ειρωνικό μού απάντησε όπως άλλοτε,
"Άσε μας με τις ρίμες σου, σαχλέ και ξεχαρβάλωτε!"

550

"Για σένα η αγάπη μου εκτείνεται στο infinity"
σου έγραψα, μα φαίνεται πως σ' άφησα ασυγκίνητη.

549

Την είδα και φοβήθηκα: "Ποια είναι τούτη, μάνα μου!
Σε λίγο θα με κλείσει σε κελί του Γουαντάναμου..."

548

-Φτηνή είναι η αγάπη σου, γι' αυτό την αποπέμπω.
Τράβα εσύ ν΄ακούσεις Μπαχ, εγώ θ' ακούσω Βέμπο.

-Τόσο καιρό με παίδευες, μ' είχες για πασατέμπο.
Εσύ δεν είσαι γιατρειά, δεν είσαι καν πλασέμπο.

547

Ήταν τα λόγια της σκληρά, καθόλου τρυφερά ή μπόσικα,
κι ένιωσα πως με τάισε δέκα ακαθάριστα φραγκόσυκα.

546

Πήγα για βόλτα στην Ερέτρια.
Γνώρισα κει μια ταξιθέτρια
όμορφη, μα ως τύπος μέτρια.

545

Είπα να επισκεφτώ ξένα κορμιά, αλλότρια
μα πήγα και συνάντησα και πάλι την κομμώτρια.

544

Αγόρασες υφάσματα
και μου 'φτιαξες σκεπάσματα.

Είν' όλα καλοπιάσματα,
πολύ φτηνά τεχνάσματα.

Τόσα σκαμπανεβάσματα,
τόσα σφιχταγκαλιάσματα,
και γίναμε χαλάσματα,

αχρεία αποβράσματα
ζουν με παραμυθιάσματα.

Τα λαϊκά σου άσματα,
θρήνοι, ζητοκραυγάσματα,
αστεία αποσπάσματα.

Είμαστε πια φαντάσματα.

543

Ποτέ δεν βρήκες αυτό το "happiness"
γι' αυτό τα βράδια μόνη σου τα 'πινες.

542

Όμορφη σερβιτόρισσα,
σε είδα κι αλληθώρισα.

541

Είτε τη φάει, είτε δεν τη φάει,
δεν θα τον κάνω identify.

540

Όποιος και να 'μαι, όπου κι αν πήγα,
όσα κι αν έχω θα είναι λίγα:
μέσα στο σύμπαν θα 'ναι μια μύγα.

539

Εν τέλει είν' ομότεχνος ο φίλος "Κακομούτσουνος":
πολύ συχνά ωραία τα λέει, κι ας είναι μικροτσ...

εις κακομούτσουνον ομότεχνον, μετ' ευχαριστιών

538

Μου είπε έτσι στα γρήγορα
λογάκια δυο παρήγορα.

537

Για κοίτα τον καλόγηρο!
Κοιτάει κάτω απ' τον ποδόγυρο!

536

Κι αν όλα είναι σε ύφεση
πιες ένα απεριτίφ εσύ.

535

Ήταν γυναίκα σκληρή, μα τίμια.
Ζούσε πουλώντας στον δρόμο ενθύμια,
περιφρονούσε την academia.
Η επαφή που είχαμε επιζήμια:
πήγα να ζήσω μαζί της στα Ίμια.

534

Μου 'πε στ' αυτί πως μ' αγαπά, σε παραλία της Δήλου.
Μπερδεύτηκα και βούρκωσα με δάκρυα κροκοδείλου.

533

Της είπα "Φέρε την παντούφλα"
κι εκείνη μου 'δωσε μια μπούφλα.

532

Γυναίκα αετονύχισσα
στα πόδια σου ξεψύχησα.

531

-Θες να μου παίξεις λίγο μπάντζο;
-Δεν έχω χέρι, έχω γάντζο...
Πήγε στον βρόντο το ρομάντζο.

530

Μια νύχτα σε συνάντησα δίπλα απ' τον αλευρόμυλο.
Πολλά υγρά ανταλλάξαμε, ήπιαμε και χαμόμηλο.

529

Έμοιαζε με παπαρούνα,
μα από μέσα ήταν γουρούνα.

528

Τον πόθο της καθρέφτισα,
μα 'ταν γυναίκα ψεύτισσα.
Κρίμα που δεν την έφτυσα.

527

Το σπίτι ψηλοτάβανο.
Με τύλιξες σε σάβανο.

526

Ποτέ μου δεν ανάσανα
απ' τα πολλά τα βάσανα.

525

Χάιδεψα το γατάκι της, μου 'πε να συνεχίσω.
Το φίλησα πολύ γλυκά - "Μη σταματάς! Θα χ..."

Συνέχισα ακάθεκτος, ήτανε μαυρομάτα,
μετά από είκοσι λεπτά είπε ευτυχώς "Σταμάτα!"

"Στράβωσε το σαγόνι μου..." της είπα μουδιασμένα,
μα χάρηκα σαν σκέφτηκα "ήρθε η σειρά μου εμένα".

Αμέσως το μονόκαννο πετάχτηκε στα ύψη.
Το άρπαξε και σκέφτηκα "για δες που θα το γλ..."

Δεν ξέρω τι σκεφτότανε, ίσως ν' αυτοκτονήσει,
γιατί εν τέλει το έπεισε να την πυροβολήσει.

Κι ενώ το όπλο έβγαζε άσπρο καπνό ακόμα,
η κοπελιά, που ήτανε βεβαίως γαλαντόμα,

στηρίχτηκε στα τέσσερα και γύρισε με νάζι:
"Κόπιασε στη φωλίτσα μου, εκτός κι αν σε πειράζει."

"Ο χρόνος με μαλάκωσε, σκληρός δεν είμαι πλέον..."
"Σκύψε λιγάκι και θα δεις κάτι πολύ ωραίον.

Θ' αλλάξεις γνώμη και θα ρθεις κοντά μου να φωλιάσεις
και την καραμπινούλα σου πάλι θα την αδειάσεις."

Το όμορφο γατάκι της πασπάτεψα λιγάκι.
Το έβλεπα και χάζεψα σαν να 'μουνα παιδάκι.

"Εν τέλει τι αποφάσισες; Στην πόρτα θε να μείνεις;"
μου είπε λίγο ειρωνικά, και μ' έπιασε εξ απίνης.

Την καραμπίνα άρπαξα, τη γέμισα με βόλια,
πάνω στην τίγρη χίμηξα, τη σκότωσα τη δόλια.

Η καραμπίνα χάθηκε εκεί μέσα στη φωλίτσα.
Κοτζάμ ντουφέκι ήτανε και έγινε ελίτσα.

Ξάπλωσε με την πλάτη της απάνω στο κρεβάτι,
τα πόδια διάπλατα άνοιξε και μου 'κλεισε το μάτι.

"Άσε με να ξεκουραστώ, αχόρταγη γυναίκα!
Ένα πουλάκι είναι αυτό, κι όχι μπαζούκες δέκα."

"Οι σφαίρες κι αν τελειώσανε, σου δέθηκαν τα χέρια;
Κατάπιες τη γλωσσίτσα σου; Για αρχίνα νταραβέρια!"

Τη μοίρα μου τη δέχτηκα. "Όλα ας γίνουν σκόνη..."
Μα ένιωσα το μονόκαννο που άρχιζε να φουσκώνει.

524

"Εδώ καλά μου φαίνεται, καλός είν΄ο εξώστης."
Αυτά είπε, τα κατέβασε, και έγινα δικός της.

523

Την αγάπη μας αμέλησες
και την τσίμπησαν οι μέλισσες.

522

Τόσο που με βασάνισες και έφτασες στα άκρα,
ούτε που να με ξύριζες - απέκτησα φαλάκρα.
(Πλέον δεν μου σηκώνεται, χρειάζομαι viagra.)

521

Ζηλεύω πάντα τους ζωγράφους.
Κυβερνήτες κάποιου σκάφους,
κάθονται επί του εδάφους,
όλη μέρα πίνουν μπάφους
και δεν σκέφτονται τους τάφους.

520

Πολύ παλιά διέθετα πολλή αυτοπεποίθηση,
μα η γυναίκα που 'μπλεξα είν' ειδική στη βύθιση.

519

Δεν έχω φαβορίτες μεγάλες σαν τον Κόκοτα
μα τελευταία μ' έκανες κι αισθάνομαι αλλόκοτα.

518

Σου το 'πα ότι μ' άρεσες
και με διαβάζεις μ' RSS.

517

Φώναξα "Θεέ μου, σε τι έχω φταίξει;"
κι αυτός ο πούστης δεν είπε λέξη.

516

Μ' άγγιξε κάτι ανεπαισθήτως.
Γύρισα κι είδα ένα κήτος.
Δεν ήταν ζώο, ήταν γυναίκα,
μα όχι σαν μία, αλλά σαν δέκα.

515

Κοπέλες που 'ν' ανίκητες
μα έχουν στα πόδια μύκητες.

514

Είν΄όλα μου τα αισθήματα ριγμένα στο τραπέζι
κι εκείνη σαν χαρτόμουτρο μόνη μαζί τους παίζει.

513

"Are you a chef?" - "Oh, no."
Μου 'δωσε το τηλέφωνο.

512

Είσαι απ' τις αφέντισσες
και τα όνειρά μου ξέντυσες.

511

Μου είπε "Είμαι φόνισσα"
και δεν της τηλεφώνησα.

510

Πριν από ένα δίμηνο
σου έφτιαξα σως με κίμινο.

509

Το όνειρο αφτιασίδωτο.
Εσύ είσαι το αντίδοτο.

508

Αι θυγατέραι των αρχόντων
διαμένουν εις τον Πόντον.

507

Υπάρχουνε γύρω τέσσερις τοίχοι.
Και μέσα και έξω πληθαίνουν οι στίχοι.
Κι αναρωτιέσαι πού είναι η τύχη.