602

Ο γιος μου μ' αναγκάζει,
"πάτα, ρε μάνα, γκάζι".

601

Ίσως από μιαν άποψη να είμαι σαν αόρατος,
μα πάνω σου απαλά ακουμπώ, γλυκιά αιχμή του δόρατος,
και γίνεται η ζωή χαρά κι ο κόσμος μου θεόρατος.

600

Έχει δυο χείλη όμορφα και δροσερά σαν μέντα,
μα δυσκολεύονται πολύ ν' αρθρώσουν κομπλιμέντα.

599

Μου πήρε το ποτήρι, λίγο κρασάκι μου 'βαλε.
Της χαμογέλασα γλυκά: ''Σε αγαπώ ρε βούβαλε...''

598

Στη φάρμα που την πήγα ψες (είχε μια φεγγαράδα...)
δεν ξέρω πώς την μπέρδεψα με μια τρελλή αγελάδα...

597

Κάθε βραδάκι πήγαινα
στη φάρμα με τη Ρήγαινα.
Κι ο βασιλιάς σαν έστελνε ένα σωρό στρατιώτες,
κατάφερνα και έπειθα πως τάιζα τις κότες.

596

Φλύαρο μ' αποκάλεσε και το 'φερα βαρέως.
Ένα λεπτάκι μίλησα κι εξήγησα ευθέως:
"Τους φλύαρους δεν τους μπορώ, αλήθεια, δεν τους πάω."
(Μα όσο είμαι δίπλα σου, αδιάκοπα μιλάω...)"

595

Στις έξι θα σχολάσει και θα 'χει πια βραδιάσει.
Στα ηδύποτα θα πέσει, θα πιει ένα καφάσι.

594

Άρχισε γυμναστήριο, κορμάκι για να φτιάξει,
για να τη βάζει ο φλώρος της σε ακριβό αμάξι.

593

Έχει καρδιά λαβύρινθο, σαν έργο του Δαιδάλου,
μα 'ναι τα χείλη της γλυκά, γεύση πικραμυγδάλου.

592

Λίγο λικέρ τη μέθυσε
κι η τσαχπινιά της με έθισε.

591

Αν η μέρα σου ξεκίνησε αναποδιές γεμάτη,
δες το παιδί που σε κοιτά και κλείσε του το μάτι.

Οι αναποδιές συνέχισαν; Πάνε μέχρι το βράδυ;
Δες το παιδί που σε κοιτά και ζήτα του ένα χάδι.

590

Στο στράτευμα με έστειλες, κακιά ποινικολόγισσα,
και το αποτέλεσμα εμφανές: αμέσως κρυολόγησα.

589

Με πέταξαν στο στράτευμα, στον τέταρτο τον λόχο.
Δώδεκα σφαίρες έριξα, μα δεν βρήκα τον στόχο.
Πες, το ρημάδι τ' όπλο μου, για πες μου, γιατί το 'χω;

588

Ήταν πολύ περήφανη για τα λατινικά της.
Μια μέρα το αποφάσισε, πως θα γινώ σακάτης.

"Εκ των πραγμάτων πέθανες! - λατινιστί 'de facto' "
και στο κεφάλι μου έριξε τη γλάστρα με τον κάκτο.