625

"Έριξε η φύση φως!",
φώναξε ο Σίσυφος.

624

Της θύμωσε ο πατέρας της,
της κόρης της ανέραστης.

623

- Τα δικά σου CD χάνω.
- Γι' αυτόν εν σου συντυχάννω.

622

Εταξίδεψα εις Χίον
και πονούσα το ισχίον,
μα το πονηρό μου σχέδιο
επαρέμεινε ισχύον.

621

Μαραθήκανε τα άνθη
που της έστειλα στην Ξάνθη.
"Είσαι βλάκας", απεφάνθη.

620

Το φαγάκι σου αν φας
θα 'χεις όμορφο ανφάς.

619

Της Λένας της κατάκοιτης
πέθανε το γατάκι της.

618

Την ώρα που μας διάβαζε ο παπάς το Ευαγγέλιο
κοίταξα το κορμάκι σου και, Θεέ μου, ήταν τέλειο!

617

Στην αγκάλη σου είναι σάμπως
και ανθίζει όλος ο κάμπος.

616

Μέσα απ' της αυγής το φέγγος
ξάφνου ξεπροβάλλει ο Βέγγος.

615

Τι κι αν μένει σε παράγκα;
Βγαίνει έξω με το τάνγκα,
σκάει χαμόγελο στον μάγκα
κι έτσι βγάζει λίγα φράγκα.

614

Καμα-ριέρα, Κάμα Σούτρα,
δίνω μέσα με τα μούτρα.

613

Ψεύτη ντουνιά, ξετσίπωτε,
δεν σ' αγαπάω τίποτε.

612

Βρέθηκα πέρσι στη Γενεύη.
Φώναξε κάποιος "Κινδυνεύει!".
Μπήκα, λοιπόν, ευθύς μπροστά της.
Μου 'πε στ' αφτί "Γλυκός προστάτης...".

611

Ήταν κορίτσι όμορφο, γλυκό, με καλλιέργεια.
Μαζί μου πέρασε όμορφα και μου 'δωσε ενέργεια,
μα 'φυγε μουρμουρίζοντας "Απλά από περιέργεια..."

610

Θυμάμαι, μου 'πες άλλοτε
"Άσε με, ξεχαρβάλωτε."


Υ.Γ. Ουψ! Ίδια ρίμα με 551.